Weinig mensen zijn zich bewust van het feit dat hun lichaam slechts het verlengde is van hun hersenen. Het zijn die hersenen die voor ons bepalen wat we denken, voelen, 's nachts dromen, hoe we ons moeten gedragen of op dingen reageren, enzovoorts.
De mens is dermate sterk met dat lichaam vergroeid dat men nog minder bewust is dat men meer kan zijn dan enkel en alleen dat brein en lichaam. Wat met ‘meer’ wordt bedoeld is dan ook een vraagteken voor de enkeling: de meerderheid – ik spreek over 99,99% van de mensheid – is daarin niet geïnteresseerd. Door onwetendheid, misschien? Of gebrek aan interesse?
De overige 0,01% is nochtans nog een altijd een groot aantal mensen. Ik bedoel: indien je rekening houdt met alle 7 miljard aardbewoners.
Nu is men bijna zo ver dat men - via een chip in het brein geïmplanteerd – de spieren, die de ledematen besturen, niet meer nodig heeft. Anders gezegd: de mensmachine wordt een betere robot doordat het brein signalen kan doorgeven en dingen kan laten bewegen zonder gebruikmaking van die ledematen.
Een voorbeeld: een persoon staart op een computerscherm en in de verbeelding beweegt hij de cursor op het scherm. De geïmplanteerde chip vangt dat signaal op, verstuurt het naar een aangesloten toestel, het signaal gaat doorheen een computer, en het pijltje beweegt... zonder de muis te moeten aanraken.
De firma ‘Braingate’ ontwikkelde zo'n chip die hersengolven opvangt en interpreteert: in eerste instantie een oplossing voor mensen met verregaande fysieke beperkingen.
Niet enkel computers, maar ook bijvoorbeeld handprotheses zijn - dankzij de chip en technologie - te activeren. Het geheel staat natuurlijk nog in zijn kinderschoenen, en hoogstwaarschijnlijk komt er ook een draadloos systeem op de markt.
Kortom: de kans is groot dat het brein van de mens binnen 50 à 100 jaar het lichaam bijna niet meer nodig heeft om op een computer te werken, een machine te besturen, of met een auto rond te rijden. Misschien ook om de dingen in de onmiddellijke omgeving op een telepathische manier te manipuleren? Wie weet!?
Wat zijn de mogelijkheden indien verschillende mensen met zo'n chip onder hun schedeldak rondlopen? Zouden ze elkaar niet op een 'telepathische ' manier kunnen aanspreken?...
Natuurlijk moet dat lichaam zich nog kunnen voortbewegen, wil het brein niet op één plaats blijven vaststeken. Waarvoor hebben de hersenen anders dat lichaam nodig?
Soms is sciencefiction reëler dan we ons met onze hersenen kunnen indenken. Maar nu, nu dat we deze informatie in ons brein hebben gestopt, kan het er iets mee aanvangen. Wat er inzit, komt er uit.
Bron: Wereldgeheimen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten