Je bevindt je op de grens tussen waken en slapen en ineens gaat er een schok door je armen of benen heen. Soms lijkt het alsof je van een trap loopt en in de diepte stapt. Het is een onwillekeurige samentrekking van de spieren die ook wel hypnagoge schok of slaapstuip wordt genoemd.
Normaal zijn onze spieren ontspannen als we slapen, zelfs tijdens de meest levendige dromen. Prikkels van buitenaf worden grotendeels genegeerd. Maar de grens tussen de slaper en de buitenwereld is niet potdicht. Onze hersenen maken daarbij 2 soorten bewegingen:
De meest voorkomende bewegingen die we maken als we slapen , zijn de snelle oogbewegingen (rapid eye-movements of REM). Onze ogen volgen datgene wat we dromen. Als droomt over een tenniswedstrijd bv. gaan je ogen van links naar rechts en weer terug.
Slaapstuipen zijn anders. Ze lijken een teken te zijn dat het motorische systeem toch nog enige controle kan uitoefenen over het lichaam voor we ons overgeven aan de slaap. In plaats van een 'waak-slaap' schakelaar in onze hersenen die het systeem aan en uitzet, hebben we 2 tegengestelde systemen die met elkaar in evenwicht moeten zijn en de één kan niet zonder de controle van de andere.
Diep in onze hersenen, onder de cortex ligt 1 systeem: een netwerk van zenuwcellen dat het reticulaire activerende systeem genoemd wordt. Dit ligt in de delen van de hersenen die elementaire fysiologische processen, zoals de ademhaling regelen. Als het reticulaire activerende systeem op volle kracht werkt, voelen we ons alert: we zijn wakker.
Tegenover dit systeem staat het de ventrolaterale preoptische nucleus of VPLO: preoptisch betekent dat het vlak voor het punt ligt waar de oogzenuwen elkaar kruisen. De VLPO beïnvloedt onze slaperigheid en de ligging in de buurt van de oogzenuw zorgt ervoor dat het systeem informatie kan verzamelen over het dag en nacht ritme.
Bron: Welingelichtekringen.nl
Normaal zijn onze spieren ontspannen als we slapen, zelfs tijdens de meest levendige dromen. Prikkels van buitenaf worden grotendeels genegeerd. Maar de grens tussen de slaper en de buitenwereld is niet potdicht. Onze hersenen maken daarbij 2 soorten bewegingen:
De meest voorkomende bewegingen die we maken als we slapen , zijn de snelle oogbewegingen (rapid eye-movements of REM). Onze ogen volgen datgene wat we dromen. Als droomt over een tenniswedstrijd bv. gaan je ogen van links naar rechts en weer terug.
Slaapstuipen zijn anders. Ze lijken een teken te zijn dat het motorische systeem toch nog enige controle kan uitoefenen over het lichaam voor we ons overgeven aan de slaap. In plaats van een 'waak-slaap' schakelaar in onze hersenen die het systeem aan en uitzet, hebben we 2 tegengestelde systemen die met elkaar in evenwicht moeten zijn en de één kan niet zonder de controle van de andere.
Diep in onze hersenen, onder de cortex ligt 1 systeem: een netwerk van zenuwcellen dat het reticulaire activerende systeem genoemd wordt. Dit ligt in de delen van de hersenen die elementaire fysiologische processen, zoals de ademhaling regelen. Als het reticulaire activerende systeem op volle kracht werkt, voelen we ons alert: we zijn wakker.
Tegenover dit systeem staat het de ventrolaterale preoptische nucleus of VPLO: preoptisch betekent dat het vlak voor het punt ligt waar de oogzenuwen elkaar kruisen. De VLPO beïnvloedt onze slaperigheid en de ligging in de buurt van de oogzenuw zorgt ervoor dat het systeem informatie kan verzamelen over het dag en nacht ritme.
Bron: Welingelichtekringen.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten